وقتی با این صحنه مواجه میشم مدام این بیت از مداحی آقای کویتی پور تکرار میکنم آنقَدَر در میزنم تا در به رویم وا کنی رخصت دیدار رویت را به من اعطا کنی مرغ عشقم بسته در دامم هوایی نیستم در قفس افتاده و فکر رهایی نیستم ای بهشت آرزو گر خوار ناچیزم ولی دل به عشقت داده ام فکر جدائی نیستم
عرض کنم که باز شما تا پشت در رفتی، ما را که در کوی نیک نامان، گذر ندادند...
عاقبتتون به خیر به حق حضرت ابوتراب یا علی
سلام
من به نیابت از شما سلام میدم
شما هم برای اینکه سلامت برسه دعا کن منو راه بدن :)
کاربران بیان میتوانند بدون نیاز به تأیید، نظرات خود را ارسال کنند. اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.
کو یک نفر که یاد دل خستگان کند؟ یا لااقل حکــایت مــا را بیــان کنــد